دانش جنسی بیشتر جوان های ما تا قبل از ازدواج بسیار محدود است و نمی دانند درباره چه چیزی باید با طرف مقابل صحبت کنند. از آن طرف، چطور صحبت کردن و تشخیص دادن اختلالات جنسی واقعا کار دشواری است.
اما این ها دلیل نمی شود که پرونده مسایل جنسی را ببندید و پیش از ازدواج، در این باره با شریک آینده تان صحبت نکنید. دختر و پسری که موضوع ازدواجشان جدی شده است، باید بتوانند قبل از ازدواج در چارچوب اخلاق، شرع و قانون در مورد مسایل حوزه سلامت جنسی شناخت پیدا کنند و با استفاده از منابع قانونی، مذهبی و علمی اطلاعات خود را افزایش دهند.
کلیات مهم تر از جزئیات
یکی از شیوه های ارتباطی این است که وقتی می بینیم برای
طرف مقابل دشوار است احساس های شخصی خود را بیان کند، باید از او درباره دیدگاه
کلی اش بپرسیم. دخترها و پسرها پیش از ازدواج باید یاد بگیرند بخشی از شناخت خود
از همسر آینده شان را به مسائل جنسی اختصاص دهند و با شناخت درباره دیدگاه او
درباره مسائل جنسی شروع کنند.
انسان ها دیدگاهشان را راحت تر از احساسشان بیان می کنند. شاید به نظر برسد صحبت درباره دیدگاه ها، اطلاعات بااهمیتی به دست نمی دهد و همه می توانند در بیان دیدگاهشان نقش بازی کنند اما واقعیت این طور نیست.
((خودداری)) یا ((بی تمایلی)) ؟
از لابه لای حرف های طرف مقابل، می توان فهمید دچار
مشکلی هست یا نه. یکی از نشانه های مهم نداشتن میل جنسی، در میان زن وشوهر آینده،
گریز از صحبت درباره این مساله و عوض کردن موضوع بحث به محض مطرح شدن این مسائل
است. نشانه دیگر، بی دانشی درباره مسائل جنسی و کنجکاو نبودن در این باره است.
اما موضوعی که باید به آن توجه کرد، افتراق دادن «خودداری» از «بی تمایلی» است. خیلی وقت ها جوان هایی که تمایل جنسی ندارند، آن را به خودداری و شرم فرهنگی-مذهبی نسبت می دهند در صورتی که خودداری مقوله ای مربوط به رفتار است نه احساس.
تاکید آموزه های مذهبی، خودداری رفتاری است. خیلی از افراد، در عین خودداری های قابل احترام به دلایل فرهنگی-مذهبی، می توانند درباره دیدگاه و احساسشان درباره مسائل جنسی به راحتی و با صراحت حرف بزنند. این نوع پختگی در رابطه، بسیار قابل تقدیر است و نباید با سردی و بی میلی جنسی اشتباه گرفته شود.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.