داروهایی که موجب بروز عوارض پوستی می شوند

برخی داروها می توانند به مو و ناخن آسیب بزنند و باعث تغییر رنگ و شکل ناخن ها یا تغییر رنگ و بافت مو و حتی ریزش آن شوند. در صورتی که این داروها را مصرف می کنید، بهتر است به عوارض آنها توجه داشته باشید و با مشاهده هر نوع عارضه شدیدی با پزشکتان مشورت کنید تا نوع دارو یا دوز مصرفی را تغییر دهد یا مراقبت هایی را به کار ببندید تا بتواند تا جای ممکن از بروز عوارض پیشگیری کند.

داروهایی که عوارض پوستی می آورند

داروهای ضدسرطان، دشمن پوست و مو
بسیاری از داروهایی که معمولا در طول شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند روی مو اثر منفی بگذارند. یکی از این داروها که معمولا برای درمان سرطان پستان تجویز می شود، بیش از بقیه، عامل ریزش موست و گاهی به همین دلیل باعث آزار بیماران می شود.

داروی دیگری به نام بی سولفان که در درمان برخی تومورهای مغزی و نخاعی عمدتا در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، در 1 تا 2 درصد موارد می تواند باعث ریزش و عدم رویش مجدد مو شود. بسیاری از دیگر داروهای شیمی درمانی نیز می توانند عامل ریزش موی محدود شوند اما بعد از اتمام دوره درمان معمولا موها مجددا رشد خواهند کرد. دلیل این ریزش مو، تشابه تکثیر سلول های مو و سلول های سرطانی است. یعنی داروهای ضدسرطان روی هر دوی این سلول ها اثر مشابهی می گذارند.

برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند برای پوست و مو و ناخن عوارض دیگری نیز داشته باشند و باعث بروز تغییراتی در ناخن شوند که با درد، قرمزی و جدا شدن ناخن از بسرت همراه است. بخری از پزشکان توصیه می کنند از دستکش های سرد در طول مصرف این داروها استفاده کنید. استفاده از دستکش هنگام انجام کارهای روزانه و استفاده نکردن از ناخن مصنوعی می تواند تا حد زیادی موثر باشد. بعد از اتمام درمان نیز معمولا ناخن ها به حالت قبل بر می گردند.

اینترفرون
این دارو عمدتا برای معالجه بیماران مبتلا به هپاتیت سی تجویز می شود و نه تنها می تواند عامل تغییر رنگ مو و بافت آن باشد و موها را مجعد کند، بلکه گاهی عامل ریزش مو نیز می شود. البته شدت ریزش موی آن به حد آسیبی نیست که در پی مصرف داروهای شیمی درمانی، مو و ناخن دچار آن می شوند.

داروهای هورمونی
داروهای پیشگیری از بارداری، تستوسترون و استروژن آنابولیک به دلیل اینکه حاوی هورمون هستند، می توانند به موها آسیب بزنند. قرص های نسل 1 و 2 که حاوی هورمون پروژسترون هستند نیز می توانند عامل ریزش مو باشند. قرص های نسل سوم عوارض کمتری بر مو می گذارند.

تستوسترون و استروییدهای آنابولیک از طرفی می توانند عامل افزایش رشد موهای زائد دست و پا باشند. اثر این داروها با قطع مصرف از بین می رود و موها مجددا رشد خواهند کرد. کورتیکوییدها هم در برخی افراد می تواند زمینه ساز ریزش موی سکه ای یا سراسری باشد.

برخی از داروهای پرمصرف
داروهای ضدافسردگی، ضدانعقاد خونها، داروهای ضدفشار خون، ضدالتهاب ها، داروهای ضدتشنج، ضدالتهاب های غیراستروئیدی، داروهای درمان کننده تیرویید و مهارکننده های بتا، داروهای کاهنده کلسترول و داروهای ضدمالاریا و برخی دیگر از داروهای شایع هم می توانند باعث ریزش مو یا تغییر رنگ و بافت و ساختار مو شوند.

در صورتی که بعد از چند هفته یا ماه مصرف این داروها دچار تغییراتی در مو شدید با متخصص مشورت کنید. تتراسایکلین یکی از این داروهاست که برای درمان آکنه و برخی عفونت ها تجویز می شود اما می تواند باعث افزایش حساسیت پوست به نور آفتاب و سفید شدن ناخن ها و به ندرت جدا شدن ناخن از بستر ناخن شود.

متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.

منبع: نوآورد – برترین ها