هومیوپاتی یکی از رشته های طب مکمل است که به بهبود بسیاری از بیمارهای جسمی و ذهنی کمک می کند. امروزه نظرات متفاوتی نسبت به استفاده از روش ((هومیوپاتی)) یا ((همسان‌درمانی)) به عنوان یک طب مکمل و جایگزین وجود دارد.
پایه و اساس هومیوپاتی یا همسان‌درمانی
اساس هومیوپاتی بر این باور است که همانند، همانند را شفا می‌دهد و می‌توان بیماری‌ها
را با موادی درمان کرد که در افراد سالم علائمی مشابه با علائم بیماری ایجاد می‌کنند.
بنا به ادعای طرفداران آن، هومیوپاتی یک روش درمانی است که با تحریک دستگاه ایمنی
بدن بیمار با داروهای هومیوپاتی، فرد را به سمت بهبودی سوق می‌دهد.
بر پایه اصول نخستین هومیوپاتی، هر ماده‌ای که در بدن سالم یکسری نشانه‌های بیماری ایجاد کند در صورت تجویز به فرد بیمار با همان علایم (با مقادیر بسیار کمتر دارو)، بیماری وی را درمان خواهد کرد، البته به شرط آنکه نشانه‌های موجود در بیمار و نشانه‌هایی که آن ماده دارویی می‌تواند ایجاد کند تا حد ممکن همانند باشند. بهترین مثال برای این قانون، ((واکسیناسیون)) است که در آن از ویروس و یا میکروب مشابه یا ضعیف شده همان بیماری برای ایجاد ایمنی یا درمان استفاده می‌شود.
نظر مموافقان و مخالفان هومیوپاتی
در حالی که برخی افراد می‌گویند هومیوپاتی، روشی ایمن و بی‌خطر است که اگر همراه
با روش‌های معمول درمانی به کار گرفته شود، حاصل بهتری خواهد داشت، اما برخی دیگر
معتقدند که این شیوه می‌تواند مضر باشد و حتی توصیه آن از سوی پزشکان غیراخلاقی
است.
طرفداران این روش درمانی همچنین معتقدند داروهای مورد استفاده در هومیوپاتی باید رقیق شده باشند زیرا دوز پایین‌تر برای درمان، موثرتر است. اما این رقیق‌سازی تا جایی ادامه پیدا می‌کند که در نهایت حتی یک مولکول هم از ماده فعال اولیه باقی نخواهد ماند.
نتایج مطالعات علمی درباره هومیوپاتی
دکتر ادزارد ارنست از دانشگاه اکستر انگلیس در این باره می‌گوید: ((به معنای دقیق
کلمه هر ایده‌ای مبنی بر این که روش‌های درمانی هومیوپاتیک می‌توانند برای درمان
افراد بیمار به کار گرفته شوند، علم را به چالش می‌کشد.))
مطالعات کنترل شده به دنبال آن بوده‌اند که نشان دهند نتیجه به دست آمده برای افرادی که با روش‌های هومیوپاتی درمان شده‌اند از گروهی که دارونما دریافت کرده‌اند، غیرقابل تشخیص بوده است. با این حال به دلیل آنکه در درمان به روش هومیوپاتی از هیچ ماده فعالی استفاده نمی‌شود، احتمال نمی‌رود که خطری جدی متوجه فرد شود.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده می باشد.