یکی از مشکلات رایجی که در فصل سرما پیر و جوان را گرفتار می‌کند، سرماخوردگی و به دنبال آن سرفه کردن است. سرفه‌های خشکی که در زمستان شایع هستند به دلیل ترشحاتی که از سر وارد حلق می‌شوند به وجود می‌آیند. سرفه یا سعال را در طب سنتی به یک سری عواملی که در ناحیه سر ایجاد می‌شود نسبت می‌دهند؛ درواقع ترشحاتی که از ناحیه سر وارد گلو شده و منجر به سرفه‌هایی خشک می‌شود.
یک دسته از سرفه‌ها منشا ریوی و دسته دیگر منشا معده دارند. اگر شما هم سر تا سر زمستان را سرفه‌های خشک می‌کنید و سرفه امان‌تان را بریده، دکتر علیرضا عباسیان توصیه‌های جالبی برای شما دارد. او می‌گوید در طب سنتی این اعتقاد وجود دارد که برخی غذاها موجب تقویت ناحیه سر و سینوس‌ها می‌شوند؛ در مقابل غذاهای دیگری هم هستند که موجب تضعیف ناحیه سر و سینوس می‌شوند مثل خربزه، سیر، پیاز، ترب، تربچه و توت‌فرنگی که در عرف به آلرژی‌زا بودن معروف هستند اما در طب سنتی جزء ترکیباتی به حساب می‌آیند که منجر به تضعیف ناحیه سر می‌شوند.
تفاوت های سرفه خشک و تر
در سرفه خشک فرد معمولا خلط ندارد و اگر هم داشته باشد میزان آن بسیار کم است. خلط
در سرفه خشک رقیق، شفاف و بی‌رنگ است اما رنگ خلط سرفه تر تقریبا زرد است و گاهی
رگه‌هایی به رنگ خون دارد. در مقابل سرفه‌های مرطوب در بچه‌های کم‌سن‌و‌سال شایع‌تر
است. بذاق دهان در این نوع سرفه بسیار غلیظ و چسبناک بوده و به رنگ سفید یا سبز
است.
آب بینی در سرفه خشک آبی رقیق است و بینی فرد در این دوران قرمز و پوسته‌پوسته می‌شود. در رابطه با سرفه تر هم آبریزش بینی چسبناک است که به رنگ سفید یا سبز است و اطراف بینی را نمی‌سوزاند. سرفه‌های خشک حادتر است و یک دفعه میزان آن شدید می‌شود و بعد از چند روز تک‌سرفه‌های آن باقی می‌ماند.
درمان سرفه با گیاهان دارویی
سیاه‌دانه تا قبل از شروع سرفه
سیاه‌دانه بهتر است قبل از شیوع سرفه مصرف شود؛ مثلا
فردی که می‌داند سابقه سرفه‌های خشک در زمستان را دارد، باید قبل از شروع سرفه
مصرف سیاه‌دانه را شروع کند؛ بنابراین در شرایط حاد که بیماری شروع شده مصرف آن
توصیه نمی‌شود. دمکرده بادرنجبویه هم مناسب است. برای خوردن سیاه‌دانه، آب جوش به
آن اضافه کنید تا لعاب دهد.
بخار گشنیر استنشاق کنید
یکی از بهترین درمان‌ها مصرف تخم گشنیز است. به این شکل که یک تا دو قاشق تخم
گشنیز را بکوبید و در آبی که در حال جوشیدن است بریزید سپس بخار آن را استنشاق
کنید. تخم گشنیز علاوه‌بر اینکه خوراکی است و در انواع ترشی‌ها از آن استفاده می‌کنند،
ترکیبی بسیار قوی دارد و به‌راحتی فشار خون را پایین می‌آورد؛ به‌خصوص در خانم‌های
باردار نباید از نصف قاشق مرباخوری و درنهایت یک قاشق در روز بیشتر مصرف شود.
چهار تخم از بهترین ترکیبات لعاب‌دار
اگر سرفه خیلی خشک باشد، برای رفع آن مصرف ترکیبات لعاب‌دار تسکین‌دهنده است. به‌عنوان
مثال صمغ عربی، به‌دانه، تخم مرو یا گل ختمی به‌خصوص از نوع سفید آن برای رفع سرفه
بسیار مناسب است. تمام این موارد لعاب بسیار خوبی دارند و گلو را نرم می‌کنند.
افرادی که در فصل زمستان سرفه خشک می‌کنند باید این چهار تخم را در آب جوش بریزند
و روی شعله کم یا سماور بگذارند تا لعاب بیندازد.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
((دعوا نمک زندگی است))، ((زن و شوهر دعوا کنند، ابلهان باور کنند)) این جمله ها را تا به حال چند بار از زبان بزرگ ترهایتان شنیده اید؟ آیا شما به این حرف ها باور دارید؟ آیا واقعا دعواهای زن و شوهری کاملا طبیعی وب خشی از زندگی زناشویی هستند؟دور و برتان زوجی را سراغ دارید که در همه دورهمی ها با افتخار مدام بگویند: ((ما که هیچ مشکلی با هم نداریم و سر همه چیز با هم توافق داریم)) به نظرتان می شود 2 نفر کنار هم زندگی کنند و اصلا با هم اختلاف نداشته باشند؟
اختلاف بین زن و شوهر طبیعی است، اما دعوا طبیعی نیست
متاسفانه در جامعه تعابیری وجود دارد که می گوید دعوای بین زن و شوهر خیلی طبیعی
است و دعوا در زندگی همه همسران وجود دارد و اگر زن و شوهری دعوا می کنند، کسی
تصور نکند که مشکل جدی وجود دارد و خیلی طبیعی است و... اگر منظور از دعوا
رفتارهای پرخاشگرانه است به معنای اینکه زن و شوهر حقوق یکدیگر را رعایت نکنند و
هر کدام- زن یا مرد تفاوتی نمی کند- رفتاری می کنند که به یکدیگر آسیب اجتماعی،
جسمی و... می زند، مسلما طبیعی نیست و نمی توان گفت ((رفتارهای پرخاشگرانه بین زن
و شوهر خیلی طبیعی است))
به نظر من، بهتر است به جای اینکه بگوییم دعوای بین زن و شوهر طبیعی است، بگوییم ((اختلاف بین زن و شوهر طبیعی است)) به هر حال همه زن و شوهرها در برخی موارد با هم اختلاف نظر دارند و این اختلاف نظر گاهی به دلیل فراهم نبودن امکانات گفت و گو، ممکن است به تعارض تبدیل شود.
گاهی این تعارض ها آنقدر جدی می شود که همسران مجبور می شوند در آن مورد خاص سکوت کنند یا صحبت کردن درباره اش را به تعویق بیندازند. اگر منظور از دعوا کردن همین اختلاف نظرها و تعارض ها باشد، مسلما این موضوع بین زن و شوهرها وجود دارد و امری کاملا طبیعی است.
آیا همسرانی وجود دارد که در تمام مسائل با هم تفاهم
داشته باشند؟
در پاسخ به این سوال باید بگویم به رغم همه تمهیداتی که افراد قبل از ازدواج برای
مقوله انتخاب همسر در نظر می گیرند، حتی وقتی از جلسات مشاوره پیش از ازدواج کمک
می گیرند، حتی اگر اشتراکات زیادی بین رفتار خود و فرد مورد نظر پیدا کرده و دوره
آشنایی و نامزدی طولانی و مناسی داشته باشند و با رعایت بسیاری مسائل دیگر، باز
نمی توانیم زن و شوهری پیدا کنیم که در تمام مسائل و پیشامدهای زندگی، با هم متفق
القول باشند.
گاهی همسرانی را می بینیم که می گویند: ((ما هیچ اختلاف نظری با هم نداریم)) که من این موضوع را بعید می دانم؛ احتمال دارد در یک رابطه زن و شوهری، یکی از طرفین، شیوه رفتاری ((کنترلی)) با همسرش داشته باشد و به این ترتیب فرد زن یا شوهر خود را به مدل ارتباطی منفعلانه می برد. یا بعضی افراد به خاطر سبک شخصیتی خودشان، وقتی وارد رابطه ازدواجی می شوند، سبک ارتباطی منفعلانه دارند و تبعیت محض از خودشان نشان می دهند.
مسلما این تبعیت محض، همراه با احساس رضایتمندی نیست بلکه معمولا به دلیل ترس و نگرانی از ابراز نظر مخالف با همسر است بنابراین در چنین شرایطی، نبود اختلاف نظر بین زن و شوهر نشان دهنده یک آسیب در رابطه است.
همسران باید در اولین فرصت اختلاف نظرهای خود را حل
کنند
معمولا اختلاف نظرهای بین همسران به 2 گروه تقسیم می شود؛ یکی اختلاف نظر در مورد
مسائل جزئی و یکی هم مسائل اساسی و جدی زندگی مثل اعتقادات و ایدئولوژی، شیوه
ارتباطات اجتماعی، شغل (کار کردن یا نکردن)، تحصیلات (درس خواندن یا نخواندن) و
بحث مدیریت منابع اقتصادی و مدیریت مالکیت.
اختلاف نظر در مورد مسائل اساسی همان اختلاف دیدگاه هایی است که در اولین فرصت ممکن باید بین زن و شوهر حل شود و به تفاهمی قابل رضایت طرفین برسد.
طبیعتا وقتی این مسائل حل نشده باقی بمانند، اختلاف نظرهای متفاوتی از آن منشعب می شود که به چالش های مکرر تبدیل می شود و باعث فرسودگی نظام خانوادگی (زوج و فرزندان) خواهدشد. متاسفانه این مسائل در سطح جامعه ما، بین همسران بسیار زیاد است و معمولا آنها یا اصلا در این موارد صحبت نمی کنند تا اینکه یک مرتبه و در شرایطی خاص مطرح و به یک بحران تبدیل می شود یا یک مساله مطرح اما به عنوان یک مجادله، نیمه تمام رها و باز در مقاطع دیگر تکرار می شود.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
منبع: نوآورد – برترین ها
بهترین شیر برای نوزاد تازه متولد شده شیر مادر است. سازمان جهانی بهداشت، توصیه می‌کند شیرخواران حداقل ۴ ماه و ترجیحاً ۶ ماه اول زندگی فقط با شیر مادر تغذیه شوند. شیر مادر مزایای زیادی برای شیرخوار دارد. در موارد زیر شیرمادر نقش محافظت برای شیرخوار ایفا می‌کند:
· اسهال
· عفونت گوش میانی
· عفونت ادراری
· عفونت خون
· بوتولیسم شیرخوارگی
· انتروکولیت نکروزان (بیماری که عمدتاً در شیرخواران نارس دیده می‌شود و علایم آن اتساع شکم، ناتوانی در خوردن شیر و استفراغ شیر، وجود خون در مدفوع و بی‌حالی می‌باشد)
مواردی که توصیه می‌شود مادر به نوزاد خود شیر ندهد
ابتلای مادر به ایدز
در کشورهایی که جایگزین مطلوبی برای شیر مادر وجود دارد توصیه می‌شود مادر
مبتلا به ایدز از شیر دادن به فرزند خود خودداری کند.
ابتلای مادر به سل
حداقل دو هفته از زمان شروع درمان مادر مبتلا به سل باید بگذرد تا وی بتواند
بدون دغدغه نوزادش را با شیر خود تغذیه کند.
ابتلای مادر به آبله مرغان
شیرخوار متولد شده از مادر مبتلا به آبله مرغان باید پادزهر این بیماری را در
اولین فرصت دریافت کند. تماس شیرخوار با ضایعات پوستی آبله مرغان باعث ابتلای
شیرخوار به آبله مرغان می‌شود.
استفاده مادر از پرتو داروها
در موارد استفاده مادر از پرتو داروها (به عنوان مثال برای انجام
اسکن‌های هسته‌ای تیروئید، کلیه و ... طبق موارد نظر پزشک، شیردهی تا
دفع کامل پرتو دارو از بدن قطع می‌شود.
ابتلای شیرخوار به بیماری‌های متابولیک
در برخی بیماری‌های نادر مثل گالاکتوزمی، تیروزینمی، فنیل کتونوری، بیماری
ادرار شربت افرا و ... شیر مادر و برخی مواد موجود در آن برای نوزاد، مثل سم بوده
تغذیه کودک با شیر مادر باعث تشنج، بیماری کبدی و ... می‌شود و شیرخوار باید در
دوران شیرخوارگی از شیرخشک‌های رژیمی مخصوص استفاده کند و پس از این سن نیز رژیم‌های
غذایی خاصی را مراعات نماید.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
منبع: نوآورد – زندگی آنلاین
((اگر اتفاق ناخوشایند و تلخی در گذشته برای خود یا خانواده‌مان رخ داده باید آن را قبل از ازدواج با همسرمان مطرح کنیم؟))، ((اگر مرتکب خطا و اشتباهی شدیم اما آن قضیه فیصله پیدا کرده بهتر است آن را با فردی که قرار است با او ازدواج کنیم عنوان کنیم یا خیر؟))، ((اصلا آیا باید درباره مسائل مختلف وارد جزییات شویم یا بهتر است به کلیات اکتفا کنیم؟))، ((گفتن و مطرح کردن چه مسائلی ضروری و مهم است؟))
اینها همه از جمله سوالاتی است که اغلب افرادی که قصد ازدواج دارند قبل از ازدواج و دوران نامزدی و جلسات آشنایی با آن مواجه می‌شوند. معمولا افراد از ترس اینکه مبادا فاش کردن این اسرار در آینده برایشان دردسرساز بشود در گفتن و عنوان کردن این مسائل دچار شک و تردید می‌شوند. اگر شما هم در آستانه ازدواج قرار دارید و با چنین شک و تردیدهایی مواجه هستید یا مایلید در این‌باره اطلاعات و آگاهی‌تان را افزایش دهید با ما همراه شوید.
بیان موضوعات در زمان مناسب
نخستین چیزی که در عنوان کردن مطالب خصوصی آن هم در
دوران آشنایی با فردی که قرار است با او ازدواج کنید باید در نظر بگیرید انتخاب
زمان مناسب است. مسائل خصوصی و مهمی که قصد دارید با شریک آینده زندگی‌تان مطرح
کنید بسته به اینکه در چه زمانی مطرح بشود بازخورد متفاوتی را در او ایجاد می‌کند؛
بنابراین قبل از صحبت کردن با فرد مورد علاقه‌تان بهتر است یک الگوی منظم از آنچه
می‌خواهید بازگو کنید، در ذهن‌تان ایجاد کنید یا اینکه فهرستی از آنها تهیه کرده،
براساس میزان اهمیت و لزوم مطرح کردن، آنها را اولویت‌بندی کنید؛ به عنوان مثال
مطرح کردن یک بیماری ارثی خانوادگی در جلسه نخست چندان مناسب نیست.
شاید شما گمان می‌کنید که اگر در همان جلسه نخست این مساله را عنوان نکنید ممکن است طرف مقابل تصور کند که شما قصد فریب دادن او را داشتید اما بهتر است ابتدا معیارهای ازدواج و مسائل مهم‌تری را که لازم است دو نفر بر سر آنها به توافق برسند مطرح کرده و درباره آنها بحث و گفت‌وگو کنید و بعد از اینکه به این نتیجه رسیدید که طرف مقابل برای ازدواج با شما مناسب است، مسائل خصوصی‌تری از این دست را عنوان کنید.
از مطرح کردن مسائل عاطفی پیش از ازدواج صرف نطر کنید
بسیاری از مراجعانی که قصد ازدواج دارند، به روانشناسان
و مشاوران ازدواج مراجعه می‌کنند و از این موضوع پریشان و نالان هستند که بعد از
اینکه موضوعات کاملا خصوصی را که در گذشته برایشان اتفاق افتاده به نامزدشان گفته‌اند
او سردرگم شده و نسبت به ادامه این رابطه دچار شک و تردید شده است. مطرح کردن
موضوعات و مسائل عاطفی زندگی قبلی شما در زندگی جدیدی که قصد بنای آن را دارید نه‌تنها
به هیچ دردی نخواهد خورد بلکه ممکن سد راه شما هم بشود.
پس بهتر است از گفتن آنها به‌خصوص در ابتدای رابطه که هنوز به شناخت کاملی از یکدیگر نرسیده‌اید و اعتماد کامل به یکدیگر پیدا نکرده‌اید صرف‌نظر کنید. عده‌ای گمان می‌کنند صحبت کردن درباره روابط صمیمانه قبلی، نشان‌دهنده صداقت آنهاست و درستی و پاکی آنها را نزد فردی که قرار است با او ازدواج کنند تضمین می‌کند و با این کار اعتماد او را به خود جلب می‌کنند در صورتی که گفتن روابط صمیمانه قبل از آشنایی با وی، احساسات عاطفی طرف مقابل را مخدوش کرده و برعکس تصور‌تان سبب بی‌اعتمادی او نسبت به شما می‌شود.
بیماری‌های حاد خود و خانواده را از طرف مقابل مخفی
نکنید
بسیاری از بیماری‌ها منشاء ارثی و ژنتیکی دارند،
بنابراین شما در این زمینه موظف هستید که این اطلاعات را حتما با نامزدتان درمیان
بگذارید. در این‌باره علاوه بر در نظر گرفتن حقوق و منافع خودتان باید حقوق انسانی
او را هم در نظر بگیرید و به او هم حق انتخاب بدهید چون طرف مقابل شما به عنوان یک
انسان حق دارد از موضوع باخبر بشود و براساس معیارها، اعتقادها و حساسیت‌هایش در
این زمینه تصمیم بگیرد.
ممکن است فردی نخواهد فرزندش از بیماری ژنتیکی همسرش ارث ببرد. مصداق حقوقی این موضوع در قانون مدنی کشورمان هم تحت عنوان ((خیارات و انفساخ نکاح)) آمده است؛ بنابراین قبل از رسمی شدن ارتباط در زمانی مناسب فردی را که قرار است با او ازدواج کنید در جریان موضوعاتی این‌چنینی قرار دهید. بهتر است خود شما به تنهایی یا همراه یکی از اعضای خانواده‌تان با او در این‌باره صحبت کنید.
درباره فرهنگ، آداب و رسوم و تعاملات خانوادگی حتما
صحبت کنید
عنوان کردن موضوعاتی از این دست که کجا زندگی می‌کنید،
از نظر اقتصادی و اجتماعی در چه وضعیتی قرار دارید، فرهنگ، آداب و رسوم و نحوه
تعامل اعضای خانواده و فامیل با یکدیگر و دیگران چگونه است، به ایجاد شناخت دقیق‌تر
بین شما و طرف مقابل کمک زیادی می‌کند. خیلی از افراد فقط اصرار به ازدواج دارند و
گمان می‌کنند پنهان نگه داشتن بعضی از موارد به حفظ آبروی آنها و خانواده‌شان کمک
می‌کند؛ در صورتی که اینها مواردی نیستند که بتوان تا آخر عمر آنها را پنهان کرد.
اگر خانواده شما از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و. . . به‌گونه‌ای است که در شما احساس ضعف ایجاد می‌کند، اصلا خجالت نکشید و آن را عنوان کنید. اتفاقا از اینکه توانسته‌اید از بطن این خانواده، به جایگاه کنونی‌تان برسید به خودتان ببالید و به خانواده‌تان نیز افتخار کنید. اگر یکی از اعضای خانواده شما معلولیت یا بیماری و موقعیت خاصی دارد که شما را خجالت‌زده می‌کند،
لطفا قبل از هرگونه اقدامی برای ازدواج نسبت به تکامل ذهنیات منفی خود اقدام کنید. بیماری برچسب ارزشی هیچ انسانی نیست؛ پس با آن انسانی برخورد کنید و واضح و شفاف درباره آن با کسی که قرار است در آینده جزوی از خانواده شما بشود صحبت کنید. اگر طرف مقابل نیز همین‌طور فکر و رفتار کرد بدانید که قدم مناسبی برای ازدواج با وی برداشته‌اید.
نیازی به بیان مسائل جزئی نیست
عصبانیت‌ها و بی‌نظمی‌های موردی و ضعف‌هایی در مهارت‌های
زندگی و. . . برای همه انسان‌ها اتفاق می‌افتند؛ مثلا اینکه افراد در سال چند بار
عصبانی می‌شوند یا در مواقع خیلی پرتنش تیک عصبی می‌گیرند، موضوعات ناچیزی است که
مطرح کردن آنها در ابتدای آشنایی چندان ضروری و مهم به نظر نمی‌رسد و عنوان کردن
آنها باعث تردید و وسواس‌های انتخابی بی‌مورد می‌شود.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
برخی داروها می توانند به مو و ناخن آسیب بزنند و باعث تغییر رنگ و شکل ناخن ها یا تغییر رنگ و بافت مو و حتی ریزش آن شوند. در صورتی که این داروها را مصرف می کنید، بهتر است به عوارض آنها توجه داشته باشید و با مشاهده هر نوع عارضه شدیدی با پزشکتان مشورت کنید تا نوع دارو یا دوز مصرفی را تغییر دهد یا مراقبت هایی را به کار ببندید تا بتواند تا جای ممکن از بروز عوارض پیشگیری کند.
داروهایی که عوارض پوستی می آورند
داروهای ضدسرطان، دشمن پوست و مو
بسیاری از داروهایی که معمولا در طول شیمی درمانی مورد
استفاده قرار می گیرند، می توانند روی مو اثر منفی بگذارند. یکی از این داروها که
معمولا برای درمان سرطان پستان تجویز می شود، بیش از بقیه، عامل ریزش موست و گاهی
به همین دلیل باعث آزار بیماران می شود.
داروی دیگری به نام بی سولفان که در درمان برخی تومورهای مغزی و نخاعی عمدتا در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، در 1 تا 2 درصد موارد می تواند باعث ریزش و عدم رویش مجدد مو شود. بسیاری از دیگر داروهای شیمی درمانی نیز می توانند عامل ریزش موی محدود شوند اما بعد از اتمام دوره درمان معمولا موها مجددا رشد خواهند کرد. دلیل این ریزش مو، تشابه تکثیر سلول های مو و سلول های سرطانی است. یعنی داروهای ضدسرطان روی هر دوی این سلول ها اثر مشابهی می گذارند.
برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند برای پوست و مو و ناخن عوارض دیگری نیز داشته باشند و باعث بروز تغییراتی در ناخن شوند که با درد، قرمزی و جدا شدن ناخن از بسرت همراه است. بخری از پزشکان توصیه می کنند از دستکش های سرد در طول مصرف این داروها استفاده کنید. استفاده از دستکش هنگام انجام کارهای روزانه و استفاده نکردن از ناخن مصنوعی می تواند تا حد زیادی موثر باشد. بعد از اتمام درمان نیز معمولا ناخن ها به حالت قبل بر می گردند.
اینترفرون
این دارو عمدتا برای معالجه بیماران مبتلا به هپاتیت سی تجویز می شود و نه تنها می
تواند عامل تغییر رنگ مو و بافت آن باشد و موها را مجعد کند، بلکه گاهی عامل ریزش
مو نیز می شود. البته شدت ریزش موی آن به حد آسیبی نیست که در پی مصرف داروهای
شیمی درمانی، مو و ناخن دچار آن می شوند.
داروهای هورمونی
داروهای پیشگیری از بارداری، تستوسترون و استروژن آنابولیک به دلیل اینکه حاوی
هورمون هستند، می توانند به موها آسیب بزنند. قرص های نسل 1 و 2 که حاوی هورمون
پروژسترون هستند نیز می توانند عامل ریزش مو باشند. قرص های نسل سوم عوارض کمتری
بر مو می گذارند.
تستوسترون و استروییدهای آنابولیک از طرفی می توانند عامل افزایش رشد موهای زائد دست و پا باشند. اثر این داروها با قطع مصرف از بین می رود و موها مجددا رشد خواهند کرد. کورتیکوییدها هم در برخی افراد می تواند زمینه ساز ریزش موی سکه ای یا سراسری باشد.
برخی از داروهای پرمصرف
داروهای ضدافسردگی، ضدانعقاد خونها، داروهای ضدفشار خون، ضدالتهاب ها، داروهای
ضدتشنج، ضدالتهاب های غیراستروئیدی، داروهای درمان کننده تیرویید و مهارکننده های
بتا، داروهای کاهنده کلسترول و داروهای ضدمالاریا و برخی دیگر از داروهای شایع هم
می توانند باعث ریزش مو یا تغییر رنگ و بافت و ساختار مو شوند.
در صورتی که بعد از چند هفته یا ماه مصرف این داروها دچار تغییراتی در مو شدید با متخصص مشورت کنید. تتراسایکلین یکی از این داروهاست که برای درمان آکنه و برخی عفونت ها تجویز می شود اما می تواند باعث افزایش حساسیت پوست به نور آفتاب و سفید شدن ناخن ها و به ندرت جدا شدن ناخن از بستر ناخن شود.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.